Zoo - podejście pierwsze

Pewnego słonecznego popołudnia zapakowaliśmy się w komplecie, który Miś bardzo lubi - znaczy Mikołajek, jego Rodzice i ja i postanowiliśmy pojechać na wyprawę do zoo.

Jak tylko Mikołajkowy Tato ruszył Miś zasnął, kiedy dojechaliśmy do Chorzowskiego Parku Mikołajek spał nadal. W obawie, że Mikołajek prześpi atrakcje w postaci zwierząt postanowiliśmy więc powłóczyć się po parkowych zacienionych alejkach oraz posiedzieć pod sympatycznym parasolem w parkowym barku, gdzie Mikołaj spożył podwieczorek na śpiocha.

Kiedy Księciunio otworzył oczęta zaprezentował potężnego wkurwa z powodu blasku świecącego słońca i upału. W cieniu drzew przemknęliśmy w pobliże bramy zoo gdzie okazało się, że Miś życzy sobie natychmiast udać w cień. Na ciocinych rękach.  Co też zrobiliśmy.
Mikołajkowy Tato pchał furę z respem ja niosłam Miszczunia (kontrolując długość rury łączącą Misia i respa) a Mikołajkowa Mama dbała by na Misiową twarzyczkę padał cień. Oczywiście nasza karawana poruszała się w żółwim tempie. Wzbudzając niezdrowe zainteresowanie parkowych współspacerowiczów.*

W końcu Mikołajkowi poprawił się humor, udaliśmy się ponownie w stronę wejścia do zoo po drodze zatrzymując się przy płocie, za którym mieszka straszliwe ptaszysko. Na płocie wiszą tabliczki z napisem "Danger!" i "Uwaga dziobie!". O czym też sami się przekonaliśmy, do płotu przydreptało ptaszysko i przez kratę wysunęło długi, ostry dziub usiłując wyrwać mi z ręki chusteczkę.

Przy wejściu do zoo okazało się, że za godzinę zamykają, w związku z powyższym postanowiliśmy przełożyć wycieczkę.

*rozumiem ciekawość, którą wzbudza jakakolwiek inność, rozumiem kiedy sześcioletnia dziewczynka jadąca na rowerku zatrzymuje się i wpatruje w Mikołaja z respiratorem i jego furę. Kiedy mijające nas dzieci zawracają lub kilkakrotnie odwracają się aby popatrzeć. Są tylko dziećmi.
Niesmak budzą dorośli, którzy tak się zachowują. Pani, która szturcha swojego towarzysza i pokazuje mu nas palcem. Pan idący z naprzeciwka, z szeroko otwartymi z ciekawości ustami. I ta młoda, subtelnie wyglądająca dziewczyna idąca za rękę z chłopakiem, która prawie się potyka, wielokrotnie oglądając.